Isa Bey Ishakovic

Isa-Beg Ishaković
Isa-Beg Ishaković
Nombre nativo	Isa-beg Ishaković
Nombre de nacimiento	Hranić
Lealtad	Imperio Otomano
Años de servicio	Siglo XV
Rango	sanjak-bey (gobernador provincial)
Relaciones	Kosača o Pavlović

Noble bosnio del siglo XV, general otomano y gobernador de Bosnia.

Isa-Beg Ishaković ( en turco : İshakoğlu İsa Bey ; fl. 1439–70) fue un general bosnio otomano y gobernador del Sanjak de Bosnia durante la mayor parte de su carrera. De origen noble bosnio, fue reclutado después de ser tomado como rehén por los otomanos. Fue gobernador provincial durante las décadas de 1450 y 1460, primero a cargo del Sanjak de Skopje y luego del Sanjak de Bosnia. Desempeñó un papel decisivo en las conquistas otomanas en la región y fue uno de los generales de mayor confianza del sultán.

Origen

Hay dos teorías principales sobre la identidad de su padre:

Ishak Hranić Kosača , hermano del noble bosnio Stjepan Vukčić Kosača , que fue enviado al sultán Mehmed II como rehén y garantía de la lealtad de Kosača. Después de ser adoptado por el pachá Jigit Bey, se convirtió al Islam y tuvo, según las medidas de la época, una importante carrera militar y política dentro del Imperio otomano. ^[1] Su patronímico Hranić indica que el nombre de su padre era Hrana, lo que significa que no era hermano de Stjepan sino que Ishak Bey Hranić era hermano de Sandalj Hranić.
Ishak Hranić/Hranušić , hecho prisionero cuando los akinci invadieron una propiedad de la familia noble Pavlović (señores de Bosnia oriental , incluida la župa de Vrhbosna ). Demostró ser excepcionalmente capaz mientras estuvo prisionero, por lo que el líder akinci lo liberó (lo instó a abandonar la propiedad, así como su título). ^[1]

Biografía

Isa Beg Ishaković conquistó la fortaleza de Hodidjed en 1435, después de que Matko Talovac la reconquistara brevemente en 1434.

Isa-Beg Ishaković fue nombrado sanjak-bey (gobernador provincial) del Sanjak de Skopje en la primavera de 1439, en lugar de su padre, Ishak-Beg , que fue enviado a dirigir acciones militares en Serbia . ^[2] Luego fue nombrado sanjak-bey de Bosnia, brevemente en 1463, y luego de 1464 a 1470. ^{[ cita requerida ]}

Como gobernador de la provincia de Bosnia, Isa-Beg aseguró su futura prosperidad. Fundó Sarajevo en 1461 ^{[ cita requerida ]} en la antigua provincia bosnia de Vrhbosna. Entre esa fecha y 1463 construyó el núcleo del distrito del casco antiguo de la ciudad , que incluía una mezquita , un mercado cerrado, un baño público, un albergue y el castillo del gobernador ( Saray ), que dio a la ciudad su nombre actual. De la misma manera y en el mismo año también fundó Novi Pazar (en Serbia), traducido del turco : Yeni Pazar , que literalmente significa "nuevo mercado", a unos once kilómetros del asentamiento medieval de Trgovište ("Trgovište" significa "mercado"). Allí construyó una mezquita, un mercado, un baño público, un albergue y un complejo. También es responsable de establecer varias otras ciudades y pueblos en la región.

Ishaković construyó muchos edificios importantes parte del Antiguo Bazar de Skopje , como el Čifte Hammam , Kapan Han , la mezquita de Ishak Bey (dedicada a su padre Ishak-Beg , también conocido como Isaklija o Aladža), la madrasa (escuela islámica) y la biblioteca (dentro de la mezquita de Isak-Beg, una de las primeras bibliotecas islámicas en Europa), ^[3] y muchos otros edificios que pertenecían a su dotación ( waqf , bosnio : vakuf ).

Ishaković participó en la esclavitud extorsiva en 1470 cuando rescató a un funcionario otomano de alto rango llamado Mustafa liberando a la esposa del noble croata Ivan Marković y pagando 500 ducados a Ragusan Frančesko Micalović , el agente en esta transacción. ^[4]

Árbol genealógico

Según Franz Babinger en la Enciclopedia del Islam : ^[5]

Pasha Yigit Bey

Bey Ishak

Turahan Bey

Isa Bey Ishakovic

Ahmed Bey

Ömer Bey

Bey Hasan

Idris Bey

Después de Amir Isajbegovic en Kuca onih sto sade dud - Rekonstrukcija : ^[6]

Árbol genealógico de la familia Isa bey Ishakovic Hranic

Anotaciones

Nombre: En las fuentes bosnias se le menciona como Isa-Beg Ishaković . Algunas fuentes escriben su patronímico como " Isaković ". Según sus posibles orígenes, se le podría llamar Isa-beg Ishaković Hranić o Isa-beg Ishaković Hranušić .

Referencias

^ de Suljović 2010:
Ta dvojenja idu u smjeru – da je riječ o bratu Stjepana Vukčića Kosače, koji ga je predao Mehmedu II kao garanciju lojalnosti. Po ovoj teoriji Isa-beg je, nakon što ga je usvojio Ishak-beg (otud prezime), konvertirao na islam, te za ondašnje prilike izgradio zavidnu vojničku i političku karijeru. Po drugima, Isak Hranić/Hranušić zarobljen je tijekom jednog upada akindžija na posjed velikaške obitelji Pavlović, inače gospodara velikog dijela Istočne Bosne, uključujući i srednjovjekovnu župu Vrhbosnu. U zarobljeništvu se dokazao kao izuzetno sposoban, što je vođu spomenutih akindžija potaknulo da mu ostavi imetak, ali i poziciju koju je obnašao. Potpuno drukčiji pristup na porijeklo Ishakovića imaju istraživanja historičarke umjetnosti Lidije Bogojević Kumbaradži iz Skoplja. Ona smatra da je rodonačelnik Ishakovića Pašajigit-beg iz Saruhana (Kapadokije), a da je Ishak-beg bio njegov sin. Zanimljivosti idu do mjere u kojoj se skopski begovi Kumbaradžije smatraju izravnim potomcima Isa-bega Ishakovića, o čemu posjeduju i autentičnu dokumentaciju. Iznad ulaza u nekadašnji bazar u Skopju, građevine koju je podigao Ishaković, stoji ploča o obnovi bazara. Natpis kazuje da su bazar obnovili begovi Kumbaradžije, nasljednici Isa-begov
^ Godišnjak (en serbocroata). Sarajevo, SFR Yugoslavia: Društvo Istoričara Bosne i Hercegovine: 46. 1953. To se najbolje vidi iz sadržine vijesti na osnovu koje znamo za njihovu prisutnost u Bosni 1438 godine, a još bolje iz činjenice da se u proljeće sljedeće godine ovdje pojavio novi skopski sandžakbeg Isa-beg, sin dotadašnjeg skopskog sandžaka Ishak bega koji je bio upućen na akcije u Srbiji {{cite journal}}: Falta o está vacío |title=( ayuda )
^ "AT-TAFSĪR AL-KABĪR". Biblioteca Europea . Consultado el 23 de diciembre de 2010 .
^ Hodžić, Muamer (12 de octubre de 2015). "Foča-Dubrovnik: Živan Pripčinović (? -1479): Život jednog dubrovačkog trgovca i" diplomático "u bosni". focanskidani . Naime, dogovoreno je da Isa-beg Ivanu vrati ženu i plati dodatnih 500 dukata kako bi dobio natrag Mustafu. Živanov opunomoćenik Ratko Vukosalić je 16. septiembre 1470. godine doveo u Dubrovnik Markovićevu ženu, koju je predao zajedno sa 300 dukata. Nakon toga je preuzeo Mustafu kojeg je vratio osmanskim vlastima.
^ Babinger, Franz (1987) [1936]. "Turakhān suplica". En Houtsma, Martijn Theodoor (ed.). Primera enciclopedia del Islam de EJ Brill, 1913-1936, volumen VIII. Leiden: BRILLANTE. págs. 876–878. ISBN 90-04-09794-5.
^ Isajbegovic, Amir (2023) [2023]. "Establo Genealosko". Kuca onih sto sade dud - Rekonstrukcija. Zagreb. pag. 478.ISBN 978-953-49425-0-5.{{cite book}}: Mantenimiento de CS1: falta la ubicación del editor ( enlace )

Fuentes

Suljović, Amel (febrero de 2010). "Gdje je mezar osnivača Sarajeva". Diario Preporodov (en bosnio). Kulturno društvo Bošnjaka Hrvatske. ISSN 1334-5052 . Consultado el 10 de diciembre de 2010 .

Amir Isajbegović, Kuća onih što sade dud - rekonstrukcija, Zagreb 2022. ISBN 978-953-49425-0-5

Enlaces externos

Texto del Archivo Histórico de Sarajevo
Krajište Isa-bega Ishakovića: Zbirni katastarski popis iz 1455 godine. - Lista de propiedades de Isa-Beg Isaković en 1455

[Suljovic-1] Suljović 2010:
Ta dvojenja idu u smjeru – da je riječ o bratu Stjepana Vukčića Kosače, koji ga je predao Mehmedu II kao garanciju lojalnosti. Po ovoj teoriji Isa-beg je, nakon što ga je usvojio Ishak-beg (otud prezime), konvertirao na islam, te za ondašnje prilike izgradio zavidnu vojničku i političku karijeru. Po drugima, Isak Hranić/Hranušić zarobljen je tijekom jednog upada akindžija na posjed velikaške obitelji Pavlović, inače gospodara velikog dijela Istočne Bosne, uključujući i srednjovjekovnu župu Vrhbosnu. U zarobljeništvu se dokazao kao izuzetno sposoban, što je vođu spomenutih akindžija potaknulo da mu ostavi imetak, ali i poziciju koju je obnašao. Potpuno drukčiji pristup na porijeklo Ishakovića imaju istraživanja historičarke umjetnosti Lidije Bogojević Kumbaradži iz Skoplja. Ona smatra da je rodonačelnik Ishakovića Pašajigit-beg iz Saruhana (Kapadokije), a da je Ishak-beg bio njegov sin. Zanimljivosti idu do mjere u kojoj se skopski begovi Kumbaradžije smatraju izravnim potomcima Isa-bega Ishakovića, o čemu posjeduju i autentičnu dokumentaciju. Iznad ulaza u nekadašnji bazar u Skopju, građevine koju je podigao Ishaković, stoji ploča o obnovi bazara. Natpis kazuje da su bazar obnovili begovi Kumbaradžije, nasljednici Isa-begov

[2] Godišnjak (en serbocroata). Sarajevo, SFR Yugoslavia: Društvo Istoričara Bosne i Hercegovine: 46. 1953. To se najbolje vidi iz sadržine vijesti na osnovu koje znamo za njihovu prisutnost u Bosni 1438 godine, a još bolje iz činjenice da se u proljeće sljedeće godine ovdje pojavio novi skopski sandžakbeg Isa-beg, sin dotadašnjeg skopskog sandžaka Ishak bega koji je bio upućen na akcije u Srbiji {{cite journal}}: Falta o está vacío |title=( ayuda )

[3] "AT-TAFSĪR AL-KABĪR". Biblioteca Europea . Consultado el 23 de diciembre de 2010 .

[4] Hodžić, Muamer (12 de octubre de 2015). "Foča-Dubrovnik: Živan Pripčinović (? -1479): Život jednog dubrovačkog trgovca i" diplomático "u bosni". focanskidani . Naime, dogovoreno je da Isa-beg Ivanu vrati ženu i plati dodatnih 500 dukata kako bi dobio natrag Mustafu. Živanov opunomoćenik Ratko Vukosalić je 16. septiembre 1470. godine doveo u Dubrovnik Markovićevu ženu, koju je predao zajedno sa 300 dukata. Nakon toga je preuzeo Mustafu kojeg je vratio osmanskim vlastima.

[EI-5] Babinger, Franz (1987) [1936]. "Turakhān suplica". En Houtsma, Martijn Theodoor (ed.). Primera enciclopedia del Islam de EJ Brill, 1913-1936, volumen VIII. Leiden: BRILLANTE. págs. 876–878. ISBN 90-04-09794-5.

[AI-6] Isajbegovic, Amir (2023) [2023]. "Establo Genealosko". Kuca onih sto sade dud - Rekonstrukcija. Zagreb. pag. 478.ISBN 978-953-49425-0-5.{{cite book}}: Mantenimiento de CS1: falta la ubicación del editor ( enlace )