Nedzad Ibrisimović

Nedžad Ibrišimović (20 de octubre de 1940 - 15 de septiembre de 2011 ^[1] ) fue un escritor y escultor bosnio . Entre 1993 y 2001, fue presidente de la Asociación de Escritores de Bosnia y Herzegovina . Es más conocido por las novelas Ugursuz (1968, Unfortunate) y Vječnik (2005), traducidas al inglés como Eternee (2010). En 2011 fue uno de los fundadores de la Academia Bosnia de Ciencias y Artes . Las novelas de Ibrišimović han sido traducidas al checo, turco, albanés, inglés, francés, español, alemán e italiano.

• La vida es un sueño, 1964.
• Najbolji časovničar na svijetu (obra radiofónica), 1967.
• Pisac i njegova kreatura(radio-obra), 1968.
• Zlatni most (obra de radio), 1968.
• Ugursuz, 1968.
  • Zlá krev, Odeon, Praga, 1976;
  • 3. izd. V. Masleša, Sarajevo, 1982;
  • Ogursezi. Perkhteu Musa Ramadani. Prishtine, Rilindija, 1988;
  • Ugursuz, Svjetlost, Sarajevo, 1984/85;
  • Ugursuz, Svjetlost, Sarajevo, 1991;
  • Ugursuz, Preporod, Sarajevo, 1996;
  • Ugursuz, Svjetlost, Sarajevo, 1997;
  • Ugursuz, Editorial, Sarajevo, 1999;
• Karabeg, 1971.
• Precio, 1972.
• Glas koji je pukao o Egidiju (obra radiofónica), 1974.
• Izvor (obra radiofónica), 1977.
• Živo y mrtvo, 1978.
• Ciudad de Bosnia, 1980.
• El coche estaba cubierto de nieve, 1980.
• Samili Tubakovi, 1984.
• Nakaza y la ciudad, 1986.
• Drama, 1988.
• Kuća bez vrata i druge priče, 1989.
• Braća y veziri, 1989.
• Dos días en Al-Akru, 1991.
• Knjiga Adema Kahrimana napisana Nedzadom Ibrišimovićem Bosancem, 1992.
• Zambaci mi vida, 1993.
• Djela Izabrana IX
• Vječnik, 2005.
  • Eterno, 2010;
• El-Hidrova knjiga, 2011.